I bash the wall and the wall stays the same. I bash the wall and my hands bruise.
All I am is now!
I resent at things set and accept things changeable
I cannot come to agreements
they're out of reach.
My hands slap, strangle, rise, move, drop, rise, strangle, hit
My hands slap, strangle, rise, move, drop, rise, strangle, coy
I create and recreate
and never let you speak and never listen and never understand and never unwind
I jerk off in your living room.

So you think you can stop me and spit in my eyes?

Goodnight, he said. Soon we'll set.
And he drove straight to the morning mist.

Τώρα δε σκέφτομαι πια για κανένα, μήτε νοιάζομαι πια ν'αναζητώ τις λέξεις. Κάτι κυλάει μέσα μου, λιγότερο ή πιότερο γρήγορα, δεν προσκολλιέμαι σε τίποτα, αφήνομαι έτσι. Τον περισσότερο καιρό, με το να μη προσηλώνομαι στις λέξεις, οι σκέψεις μου γίνονται ομίχλες.

J. P. S.

-Βλέπεις πού ενώνονται οι δυο πλευρές του μαχαιριού σου;

-Όχι.
-Τότε δεν έχεις ιδέα μέχρι που κόβεις.

"Να μην κόβεις με τη μύτη του νυστεριού, συνάδελφε.
Φάε σκατά, τώρα, συνάδελφε,
έκοψες το έντερο."

I hit once,
she blows me

I hit once,
my mother grins
with pride

You hit once
you strike yourself

and I cry "hey, it hurts!"
I hit once, you're nothing.

Blame? You'll fuck off with your blame and mine. That's your crooked grasp. Literal enough.