Απ'το κελί

Περνάνε απ'το νου μου οι γηραιές παρηγοριές κι οι νέες

στρευλές και χαλασμένες σαν φωτογραφίες που έχουν καεί λίγο στην άκρη

παλιά έβλεπα τα υπηρεσιακά να περνάνε απ'τον κεντρικό τώρα ακούω τις μηχανές και τα φαντάζομαι που έχουν αλλάξει η αρχή δεν επιτρέπει περισσότερα

με το βρακί στο πάτωμα το στόμα έχει επουλωθεί κατά δεύτερο σκοπό, διψάω

φωνή δε βγαίνει για το σαχαρίτ ούτε κι η νύχτα.

Τελευταία πνιγόμασταν σε φλέμα βαμμένο από αιθάλη και ροδόνερο

σε κάθε χτύπο νιώθω τα σκέλια της μιτροειδούς ίσα να πλαταγίζουν ξηλωμένα

μη με ρωτάς ποιος φταίει. Διάλεξα καλά την τύχη μου απ'όλες τις άλλες τύχες

στα αχανή λειβάδια του τσιμέντου φυσάει για τρικυμία είναι κι αυτό μια δοκιμή της πίστης

λαχανιασμένος και μπλαβής απ'το ανακατεμένο αίμα καθαρό μαζί και φαγωμένο εύχομαι να μην τα καταφέρω

εκτίω μια ποινή που δεν καταλαβαίνω

μισότρελος μέτρια μυωπικός και ιδρωμένος

 ο θεός πρόσταξε υπομονή

βεβαίως πέρασε κι αυτή απ'το κελί.