Δουγλάσσειος

-

μες στην κοιλιά γυαλίζει το ιωδέλαιο

οι σάλπιγγες βατές

στάθηκα παγωμένος δίπλα στο πλυντήριο

σκεφτόμουν την εξομολόγησή της

κατάπινα τις ώσεις που ανεβαίναν απ'το στομάχι

στην παραζάλη της δευτεριάτικης αργίας

κι όταν προσκυνούσα, κι όταν ξάπλωνε ανέκφραστη

μες στην κοιλιά της λαμπύριζε η γονόρροια

καμιά τους δεν είναι στεγανή

βάζω το χέρι μου στο σβέρκο της και βγαίνει απ'τη μέση

ό,τι έπιασα με τα δάχτυλα από χθες

τώρα ρέει στ'αγγεία της

κι όπως προσκυνάει, κι όπως γονατίζει

μες στην κοιλιά της αστράφτει λευκό το αίμα

-